Oh….. you are not the fire brigade!

Onze eerste middag in de Rietvleidam begint met echte Hollandse regenbuien. Echt, dat je na een uur denkt, nu mag het toch echt wel stoppen met regenen. Gelukkig kunnen we de camper inladen in de werkplaats van de garage, want anders was alles doorweekt geweest.
Als alles erin zit rijdt de werkplaatschef de camper voor ons voor en kunnen wij onderweg genieten van zijn radiokeuze, nl Jacaranda FM, een soort Zuid-Afrikaanse hitzender. De juiste sfeer voor de start van ons camperavontuur.

De korte weg van de garage naar Rietvleidam Nature reserve is een oranje zandweg met keien en maar een paar honderd meter, maar zelfs voor onze 4x4 camper onbegaanbaar; dus we nemen de omweg – ook vol met kuilen, sleuven en keien -, maar voor ons goed te doen. Heel apart, bovenaan op de heuvel is een trouwlocatie en diverse trouwgasten komen ons bergop tegemoet in hun normale schoongewassen auto’s, tiptop gekleed al stuiterend over diepe kuilen en keien. Ben benieuwd hoe hun schoenen eruitzien, nadat ze zijn uitgestapt. Wij gaan in langzaam tempo de berg af. Ook een uitdaging, maar gelukkig zijn wij erop gekleed met stevige schoenen en zonder feestkleding.
De vorige dag hebben we al een campingticket en dagkaart voor Rietvleidam gekocht, dus we kunnen meteen het park inrijden. Grappig is dat we ook nog even langs ons overnachtingshotel in Engelse stijl rijden en zelfs langs het Turkse restaurantkasteel. Kortom, we zijn er klaar voor.

Het blijft maar regenen, dus we maken de eerste testrit alleen over de asfaltwegen in het park. Kan Vera er even inkomen en doe ik mijn eerste wildpark ervaring op. Het blijkt een goede wildspot dag.

We zien kuddes zebra’s, blesbokken, gnoes (wildebeasts waarvan sommige met een witte staart, blijkt de zwart soort te zijn), struisvogels, hartebeasts met hun mooie hartvormige hoorns, waterbokken met een C op hun billen, die wel lijkt op de roos van een dartbord, springbokken en impala’s met de M op hun billen en de elanden met hun spitse hoorns. Het meest bijzondere vind ik deze dag toch wel de witte neushoorns met een babyneushoorn in hun midden.

Na deze eerste ronde door het park zoeken we onze kampeerplaats op. We moeten een stukje over de openbare weg en komen uit bij een ongeluk. Druk handgebarend komen er mensen op ons afgerend, maar tot hun teleurstelling zijn wij niet de brandweer.
We vinden een plekje op de camping vlakbij het meer met nijlpaarden erin. Maar helaas wij zien ze niet. Wel veel mooie gekleurde vogels, zoals de felgele weavers met hun bijzondere nestjes en de bishopbirds met hun felrode nekjes.

Wij eten onze broodjes op met uitzicht over het meer en omringd door Zuid-Afrikaanse vissers die al drukdoende zijn met hun braais die gepaard gaan met grote hoeveelheden drank. Het blijkt dat het meer een geliefde visplek is voor Zuid-Afrikanen om het weekend al braaiend en vissend door te brengen met hun vrienden of familie. Ze gaan zelfs in hun zwembroek het water in om hun vissen uit de netten of van de hengels af te halen, terwijl er toch nijlpaarden en krokodillen in het meer zwemmen. En dat voor vissen die je niet kunt eten, want het meer blijkt vervuild te zijn.
’s Avonds worden we verrast door de garagehouder die met zijn vrouw en kinderen ons een flesje wijn komt brengen. Wat een bijzonder einde van mijn eerste ‘safaridag’.